Υποθαλάσσιο σπήλαιο Κόρφου

Ο Κόρφος ανήκει στο Δήμο Σολυγείας,στο νομό Κορίνθου.Όπως επισημαίνει ο συγγραφέας Τάσος Γριτσόπουλος, είναι το επίνειο του Σοφικού, της έδρας του Δήμου. Πολλοί κάτοικοι του Σοφικού, που ασχολούνταν με το εμπόριο της ρητίνης (το έτος 1886, το Σοφικό παρήγαγε 500.000 οκάδες ρητίνης ετησίως), μετοίκησαν στις ανατολικές ακτές της περιοχής, ώστε να εμπορεύονται ευκολότερα, μέσω της θαλάσσης, το προϊόν που παρήγαγαν. Με το πέρασμα των χρόνων, οι έμποροι αυτοί έμειναν μόνιμα στις παραθαλάσσιες πλαγιές, δημιουργώντας τον Κόρφο, ενώ οι περισσότεροι απόγονοί τους ασχολήθηκαν με τη θάλασσα εν γένει, είτε ως αλιείς, είτε ως Αξιωματικοί του Ναυτικού.
Σε μικρή απόσταση απ’ το χωριό ευρίσκεται ο όρμος της «Σελόντας», όπου ήταν το καταφύγιο του υποβρυχίου «Παπανικολής», του οποίου Πλωτάρχης ήταν ο, εκ μητρός καταγόμενος απ’ το Σοφικό, Μιλτιάδης Ιατρίδης. Ο όρμος της «Σελόντας» είναι το φυσικό σύνορο των περιφερειακών ενοτήτων Κορινθίας και Αργολίδος.

Το Φεβρουάριο του 2017 η καταδυτική ομάδα του Αντώνη Γράφα σε συνεργασία με ντόπιους αλιείς, οργάνωσε και εκτέλεσε σειρά καταδύσεων στο υποθαλάσσιο σπήλαιο του Κόρφου. 

Το υποθαλάσσιο σπήλαιο του Κόρφου.

Περίπου  ένα μίλι από την παραλία του Κόρφου, υπάρχει ένα υποθαλάσσιο σπήλαιο όπου αναβλύζει γλυκό νερό από το εσωτερικό του. Η είσοδος του σπηλαίου εντοπίζεται περίπου στα 4 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, το μέγιστο βάθος του, είναι περίπου 12 μέτρα, το μήκος του 85  μέτρα, και το  πλάτος του 53  μέτρα. Το σπήλαιο μετά την είσοδό του, εκτείνεται δυτικά, όπου και συναντάμε το βαθύτερο τμήμα του. Έχει πολλούς σταλακτητικούς και σταλαγμητικούς σχηματισμούς, απόδειξη πως κάποτε στεκόταν πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ένα μικρότερο τμήμα του, εκτείνεται βόρεια αλλά μετά από 60 περίπου μέτρα τελειώνει.Ενα τμήμα του σπηλαίου, διαθέτει αεροθύλακες στην κορυφή, όπου ένας δύτης μπορεί να αναδυθεί και να θαυμάσει τους σχηματισμούς των βράχων. Όπως είναι λογικό, το γλυκό νερό που διαχέεται και αναμειγνύεται μέσα στο θαλασσινό, δημιουργεί τα λεγόμενα Αλλοκλινή (σημείο ανάμειξης υδάτων με διαφορετική σύσταση, όπου η ορατότητα περιορίζεται) τα οποία τα συναντά ο δύτης σε διάφορα σημεία και βάθη. Συχνός επισκέπτης του σπηλαίου είναι η μεσογειακή φώκια του είδους monachus monachus που συναντάται συχνά από τους ντόπιους αλιείς, να κολυμπά στα νερά του κόλπου, ή να αναπαύεται σε παρακείμενη ακτή.
Από τους μόνιμους κάτοικους του Κόρφου, μάθαμε ότι στο παρελθόν παρατήρησαν κάποια ζώα (αμνοερίφια ) να πίνουν νερό από τη θάλασσα. Έτσι λοιπόν συμπέραναν  ότι κάπου στην ευρύτερη περιοχή πιθανόν να ανάβλυζε γλυκό νερό.Το 2008 το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) πραγματοποίησε ένα εκτεταμένο ερευνητικό project στην περιοχή του Κόρφου και ειδικότερα στην περιοχή του υποθαλάσσιου σπηλαίου.  Όπως μας εξήγησε τηλεφωνικά ο κ. Χρήστος Τσαμπάρης ( Δρ. Φυσικός ΕΜΠ και Ερευνητής του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας ΕΛΚΕΘΕ), η μελέτη, αποσκοπούσε στην διερεύνηση του κατά πόσο ήταν εφικτή η αξιοποίηση του υπόγειου γλυκού νερού που εκβάλει στην παράκτια ζώνη. Έπειτα από μια σειρά καταδύσεων και αφού εξετάστηκαν τα αποτελέσματα των δειγματοληπτικών ελέγχων, διαπιστώθηκε πως το νερό είχε αλατότητα 20 mg/L (θαλασσινό νερό 40 mg/L). Λόγω της υψηλής αλατότητας του νερού και το αντίστοιχα υψηλό κόστος αφαλάτωσης, εγκαταλείφθηκε κάθε προσπάθεια εκμετάλλευσης των υδάτων. Τα μέλη της τότε ερευνητικής αποστολής ήταν οι  Κύριοι, Παπαθανασίου Ευάγγελος (Διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) ,Τσαμπάρης Χρήστος ( Δρ. Φυσικός ΕΜΠ και Ερευνητής του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας ΕΛΚΕΘΕ), Κατσαρός Κώστας( Πιλότος βαθυσκάφους “ΘΕΤΙΣ” και χειριστής ROV), Στασινός Βασίλης (δύτης) και Ίσαρης Ιωάννης (Ωκεανογράφος και συνεργάτης του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών).